وای بر من

تو اینستاگرام یک عکس گذاشته بودم از یک مسیر  پیاده روی دور و دراز. یکی از دوستام که ام اس داره و نمی تونه راه بره براش لایک گذاشته. از اون روز تا حالا جیگرم داره آتیش می گیره. مبادا که دلش گرفته باشه. مبادا که به یاد روزهای سلامتیش و روزهایی که یک جا بند نبود افتاده باشه. که حتی برای یک لحظه روی صندلی چرخ دار نشستن براش سخت تر شده باشه.
خدایا من آدم نیستم من رو حتی لحظه ای به حال خودم وا مگذار که از دل شکستن -حتی بدون منظور و ناخواسته- به تو پناه میبرم.