نمی دونم برای بقیه آدمهایی که از ایران خارج شدند اوضاع چه طوریه ولی من تابستونها خیلی بیشتر دلم برای ایران تنگ می شه. وقتی مردمو می بینم که همه گروهی تو محوطه خونه ها می شینن و با یک غذای ساده از هوا وآفتاب لذت می برن یک جورایی هوایی می شم و دلم می خواد برگردم ایران و یا حداقل چند تا دوست خوب پیدا کنم که بشه باهاشون از این برنامه ها گذاشت.دوست خوب اینجا در حکم کیمیاست چون ما نه سنمون به بچه هایی که تازه دانشجو شدن می خوره (از مزایای ز گهواره تا گور دانش جستن) و نه می تونیم با ایرانیهایی که از قدیم اینجا بودن خیلی صمیمی بشیم. خلاصه که دوست خوب اهل حال نیاز مندیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر