۱۳۸۸ دی ۲, چهارشنبه

تمرکز ندارم و نمی توانم کارم را تمام کنم. دلم می خواهد هر لحظه اخبار ایران را کنترل کنم ثانیه به ثانیه. وقتی دور هستی و در سایت های خبری فقط اخبار نگران کننده دیده می شود تمام فکر و ذکرت می شود ایران و نا آرامیهایش که در این چند ماه به اوج رسیده است.
وقتی بعد از انتخابات به ایران رفتم باورم نمی شد که بسیاری از مردم بدون توجه به اخبار و اتفاقات پیش آمده در کشور به زندگی ادامه می دهند و بسیاری حتی نمی دانند که چه شرایطی در کشور برقرار است و این برای منی که ساعتها با دیدن فیلم ها و تصاویر آن روزها اشک ریخته بودم و خودم را در تمام اعتراضات تصور کرده کرده بودم عجیب بود.
این روزها اما خدا را شکر می کنم. با تمام احترامی که برای مردم معترض خشمگین این روزها قائلم به خاطر تمام جوانهای بیخیالی که فقط به فکر خوشی و جوانی هستند و زندگی را زتده نگه می دارند خدا را شکر می کنم. چه خوب که همه مثل من نگران نیستند.

هیچ نظری موجود نیست: